رد و موبد در شاهنامه
مجله پژوهشهاي زبان و ادبيات فارسي (علمي- پژوهشي)
دانشكدة ادبيات و علوم انساني – دانشگاه اصفهان با رتبه ISC
دورة جديد، سال سوم، شماره3، (پياپي 11) پاييز 1390، ص 74- 61
**رد و موبد در شاهنامه **
زهرا دلپذير
چکيده
در آيين مزد يسنا ايزدان و فرشتگان نگهبان آسمان و زمين و هرآن چه نيک ونغز و از آفريدگان پاک مزدا به شمار مي‌آيد، سمت ردي يا سروري دارند. در اکثر آثار ديني زرتشتي و متون پهلوي نيز رد به معناي پيشواي ديني زرتشتي و رهبر روحاني به کار رفته است. در شاهنامة فردوسي هم رد از لغات پرکاربردي است که فرهنگ نويسان براي آن معاني مختلفي چون دانا، خردمند، دلير و پهلوان را ذکر کرده اند؛ اما نکتة مهمي که اکثر شارحان به آن نپرداخته‌اند، پيوند رد و موبد و علّت کاربرد زياد اين دو واژه درکنار يکديگر در مشهورترين حماسة ملّي ايران است. رد در شاهنامه در بيشتر موارد، همچون متون اوستايي و پهلوي، همان دستور است که در سلسله مراتب مذهبي ايران باستان جايگاه مهمي داشته است، بنابراين ردان و موبدان هر دو از اعضاي جامعه ديني محسوب مي‌شدند. نگارنده مقاله ميکوشد با تکيه بر شاهنامة فردوسي، نقش و جايگاه رد و پيوند آن با موبد را درسه فصل بررسي کند: 1. واژه شناسي رد 2. رد در شاهنامه 3. پيوند رد و موبد.
