پیام دکتر کــــزای به پاس پایان سرایش شاهنامه
♦️شاید اگر پذیرای این اندیشه یا باور باستانی باشیم که: نیروهایی شگرف و نهان در روندهای زندگانی ما و به همان سان در کارو سازهای کلان جهان هستی در کارند و ما به شیوه ای رازآلود و گاه خردآشوب نشانه های این نیروها را می توانیم دید و دریافت’ چندان مایه ی شگفتی نباشد اندیشیدن بدین نکته ی نغز که: چرا سرودن شاهنامه در روز ارد از ماه سپندارمذ یا اسفند به پایان رسیده است؛ در ماه فرجامین سال خورشیدی ایرانی که ماه بزرگداشت زن است و زمین یا با نگاهی فراختر و فراگیرتر روز بزرگداشت هر آنچه در قلمرو رازناک و پیچاپیچ دل می گذرد و برآمده از آزمونها ی درونی و نیروهای نهانی ماست و تنها آن را در می یابیم ودر خویش می آزماییم و از چندوچونش به روشنی آگاهی نداریم. از دیگر روی و سوی’ روز ارد نیز روز راستی است یا به سخنی باریک تر و سنجیده تر: ’ روز سازوسامان کیهانی است و روزی است که ایرانیان در آن جنبش جاودان و پویه ی پایدار جهان هستی را به سوی آرمان و آماجش که آشا و راستی است ‘ بزرگ می دارند؛ نیرویی سهمگین و سترگ نیز که این پویه و جنبش به یاری آن انجام می پذیرد ‘ نیروی “عشق” است و باور. مگر نه این است که شاهنامه برترین و بآیین ترین نشان و نمادپایان روزگاری است نازشخیز در تاریخ و فرهنگ و چیستی ایرانی و آغاز روزگاری دیگر شورانگیز در آن؟ مگر نه این است که این شاهکار ورجاوند و بی مانند زاده و فراداده ی مهری مهینه است و بنیادین و باوری بهینه و پولادین به ایران و جاودانگی آن و نمونه ای ناب و در گونه ی خود بی همتا و همال از پویه ی جهان به سوی آشا . این روز بزرگ جان افروز بر ایرانیان’ به ویژه آن بیداردلان روشن رای که راهی به جهان شاهنامه که مگر جهان ایرانی نیست’ گشوده اند فرخنده باد!
#دكتر_ميرجلال_الدين_كزازي
✔️عضو هيأت امناي بنياد فردوسي