کـــــــوروش بـــزرگ

1 آبان, 1397

0 62 زمان تقریبی مطالعه 2 دقیقه

به بهانه روز جهانی کوروش بزرگ

♦️کوروش بزرگ:
کوروش هخامنشی، پادشاه ایران زمین، در 2500 سال پیش برای این سرزمین، با مهربانی، دادگری و خردمندی فرمانروایی می کرد و مردم او را بسیار دوست می داشتند. واژه ی «کوروش» به دو معنی آمده است:
1- همانند خورشید.
2- کسی که موهای حالت دار و در هم پیچیده دارد.
بیشترِ پژوهش گرانِ تاریخ باستان، بر این باورند که کوروش، یکتاپرستی بود که به آیین مهر (میترا)، کهن ترین آیین ایرانی، گرایش داشت. آیین مهر، آیین پاس داشت پیمان، آشتی، برابری و عدم تبعیض، خرد و مهربانی است. آزادگی و آزاد اندیشی دینی مهریان، در سراسر جهانِ آن روزگار زبانزد بوده است. نام کوروش، در همه ی کتاب های مقدس به نیکی آمده است. در قرآن مجید هم به گفته ی برخی مفسران مانند علامه طباطبایی در «تفسیر المیزان» در سوره ی کهف، از کوروش هخامنشی با نام «ذُوالقَرنِین» یاد شده است.
در تقویم جهانی، 29 اکتبر (7 آبان ماه)، «روز کوروش» نام گذاری شده است.
روزی که فتح بابل صورت گرفت. گرچه نام بزرگ کوروش در تقویم کشورش نمی گنجد، ولی در حافظه ی تاریخ، خاطره ی مردی که فاتح قلب های دوست و دشمن بود، همواره جاودان خواهد ماند.

♦️منشور کوروش:
مشهورترین بخش منشور کوروش هخامنشی:
منم کوروش، شاه جهان، شاه بزرگ، شاه توانمند، شاه بابِل، شاه سومِر و اَکَد، شاه چهار گوشه ی جهان. پسر کمبوجیه، شاه بزرگ، نوره ی کوروش، شاه بزرگ، نبیره ی چیش پیش، شاه بزرگ …
آن گاه که بدون جنگ و پیکار وارد بابِل شدم، همه ی مردم، گام های مرا با شادمانی پذیرفتند.
در بارگاه پادشاهان بابِل بر تخت شهریاری نشستم. مَردوک، خدای بزرگ، دل های پاک مردم بابِل را متوجه من کرد… زیرا من او را ارجمند و گرامی داشتم.
ارتش بزرگ من به صلح و آرامی وارد بابِل شد، نگذاشتم رنج و آزاری به مردم این شهر و این سرزمین وارد آید. وضع داخلی بابِل و جایگاه های مقدسش قلب مرا تکان داد… من برای صلح کوشیدم من برده داری را برانداختم. به بدبختی آنان پایان بخشیدم. فرمان دادم که همه ی مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند و آنان را نیازارند. فرمان دادم که هیچ کس اهالی شهر را از هستی ساقط نکند.
مَردوک خدای بزرگ از کردار من خوشنود شد. او برکت و مهربانی اش را ارزانی داشت. ما همگی شادمانه و در صلح و آشتی مقام بلندش را ستودیم.
من همه ی شهرهایی را که ویران شده بود از نو ساختم.
فرمان دادم تمام نیایشگاه هایی را که بسته شده بودند، بگشایند.
همه ی خدایانِ این نیایشگاه ها را به جاهای خود بازگرداندم.
همه ی مردمانی را که پراکنده و آواره شده بودند به جایگاه های خود برگرداندم و خانه های ویران آنان را آباد کردم. همه ی مردم را به همبستگی فرا خواندم همچنین پیکره ی خدایان سومِر و اَکَد را که نبونید بدون واهمه از خدای بزرگ به بابِل آورده بود، به خوشنودی مَردوک خدای بزرگ و به شادی و خرمی به نیایشگاه های خودشان باز گرداندم. بشود که دل ها شاد گردد. بشود خدایان آنان را به جایگاه های مقدس نخستین شان باز گردانم، تا هر روز در پیشگاه خدای بزرگ برایم زندگانی بلند خواستار باشند. بشود که سخنان پر برکت و نیک خواهانه برایم بیابند.
بشود که آنان به خدای من مَردوک بگویند: به کوروش شاه، پادشاهی که تو را گرامی می دارد و پسرش کمبوجیه، جایگاهی در سرای سپند ارزانی دار.
من برای همه ی مردم، جامعه ای آرام فراهم ساختم و صلح و آرامش را به تمامی مردم اعطا کردم.