🔷” تَنَت به نازِ طبیبان نیازمند مباد…

1 شهریور, 1399

0 44 زمان مطالعه یک دقیقه

🔶دکتر بتول فخراسلام

در اَوِستا نخستین پزشک ” ثَریته” ست که گیاه “هوم” _سرچشمه ی تندرستی و شادی_ را می فشارد و از او به عنوان نخستین درمانگر یاد گردیده ست.
جمشید و فریدون در نوشته های میانه، از نخستین پزشکان هستند.
در ایران باستان دانش پزشکی به پنج شاخه، بخش می شد:
۱

💠#بنیاد_فردوسی_مشهد_آشو پزشک
دانش بهداشت؛ که با رعایت پاکیزگی کوشش در پیشگیری از بیماری داشت.
۲_دادپزشک
پزشکی قانونی؛ یک مفهوم واژه ی داد، قانون ست.
۳_کارتو پزشک
کارد پزشک یا جراح
۴_ارور پزشک
گیاه پزشک؛ ارور به معنی گیاه است.
۵_مانتره پزشک
روان پزشک؛ مانتره سخن پاک و مقدس و آسمانی ست.
پزشکان روزگار باستان هنگام کار باید دهان و بینی خود را با پارچه ای تمیز می پوشاندند که به آن پارچه ” پنام” می گفتند. دستمزد پزشک هماهنگ با طبقه ی اجتماعی بیمار بود.
در شاهنامه ی فردوسی، سیمرغ در پیکر پزشک، رستم را از پهلوی رودابه بیرون می کشد. سیمرغ در اصل پزشک_موبدی بوده که در شاهنامه پس از پیکر گردانی به پرنده ای شگرف، تغییر یافته است کارد پزشک ست و جراحی می کند.
همچنین ارور پزشکی یا گیاه پزشکی در شاهنامه دیده می شود؛مثلا برزویه در جستجوی گیاهان دارویی ست و در بخش اساطیری مرهمی که سیمرغ برای مداوای زخم های رودابه سفارش می کند.
واژه ی بیمارستان نیز در شاهنامه به کار رفته است.
بدو گفت گودرز : بیمارستان
تو را جای زیباتر از شارستان
در سرزنش کاووس و کم خردی هایش که در این جا این واژه مفهومی نزدیک به آسایشگاه روانی دارد.
در ایران معاصر نخستین پزشک جراح، زنده یاد ابوالقاسم بختیار، زاده ی ۱۲۵۰ ه. خورشیدی در چغافور چهارمحال و بختیاری، بنیانگذار دانشکده ی پزشکی دانشگاه تهران بود. همچنین نخستین بانوی پزشک جراح، سکینه پری زاده ی سال ۱۲۸۳در همدان بود.