پاسخ استادان بنیاد فردوسی شاخه ی توس به پرسش های سومین کنفرانس بین المللی شرق شناسی فردوسی و فرهنگ و ادب پارسی

1- فردوسی که فارسی زبان است مانند میلیون ها فارسی زبان دیگر که در طول تاریخ آمده اند و رفته اند، چه شد که از این میان فردوسی، فردوسی شد و شاهنامه کتاب ملی فارسی زبانان؟

2- فردوسی یک حماسه سراست و شاهنامه او آکنده از حوادث و حماسه است، چرا باید یک کتاب حماسی برای ایرانی ها تا این حد اهمیت پیدا کند و عمری بدین درازی یابد؟

پاسخ استادان بنیاد فردوسی شاخه ی توس به پرسش های سومین کنفرانس بین المللی شرق شناسی فردوسی و فرهنگ و ادب پارسی

پروفسور ناصر کنعانی فوق دکترای الکتروشیمی  دانشگاه صنعتی برلن

1. فردوسی برای نخستین بار خاستگاه ایرانیان و پارسی زبانان را حماسه وار بازنمایاند، داستان های غرورانگیزی از گذشته های آنان بازگفت و نیز فراز و نشیب ها و کمی و کاستی هایشان را نمایان ساخت تا شاید برایشان عبرتی شود و آنگاه چشم انداز و دورنمائی از آینده آنان را اندکی تار و مه آلود ترسیم نمود.
2. بدینسان شاهنامه او همچون جام جهان نمائی شد که ایرانیان و پارسی زبانان می توانستند و هنوز هم می توانند گذشته های خود را در آن بازبینند و بر آن پایه درباره سرنوشت آتی خود بیاندیشند. افسوس و سد افسوس که هشدارها و گوشزدها و رایزنی های آن خردمند ورجاوند و بلنداندیش را آنگونه که باید و شاید ایرانیان آویزه گوش هوش خویش نکردند.